In mijn praktijk hangt een groot schilderij, gekregen van een kennis. Hoe vaker ik naar dit schilderij met klaprozen kijk, hoe mooier ik hem vind. En meer dan dat. De afbeelding heeft een zeggingskracht die aansluit bij mijn werk.
Zaadjes van de klaproos kunnen tientallen jaren ondergronds blijven voordat deze tot bloei kunnen komen. Het hangt van de omstandigheden af wanneer deze zich ontkiemen. Wat een levenskracht! Levend op schrale grond, op omgewoelde grond, soms op vervuilde grond. En ondanks zijn pracht wordt deze bloem meer dan eens ingedeeld bij de groep ‘onkruid’ en zul je hem niet tegenkomen in bijvoorbeeld een bruidsboeket. De klaproos kan in al zijn kwetsbaarheid bloeien als deze geworteld is. Als je hem wegrukt uit zijn omgeving verdort hij al snel. Hij kan schitteren langs wegen, waar anderen hem ongezien voorbij kunnen lopen.
Volgens mij schuilt er in ieder van ons wel iets van de tragiek, van de kracht en van de schoonheid van de klaproos.