“Toen Judas, die hem had uitgeleverd, zag dat Jezus ter dood veroordeeld was, kreeg hij berouw. Hij bracht de dertig zilverstukken naar de hogepriesters en oudsten terug en zei: ‘Ik heb een zonde begaan door een onschuldige uit te leveren.’ Maar zij zeiden: ‘Wat gaat ons dat aan? Zie dat zelf maar op te lossen!’”
(Mat. 27:4)
Zeldzaam koud en harteloos is de reactie van de geestelijk leiders door iemand in nood zo aan zijn lot over te laten. Judas onderkent zijn kapitale fout en noemt het precies bij de juiste naam; een zonde. Hij doet op zich iets heel verstandigs. Hij gaat naar de ‘kerkmensen’ en wil terugkomen op een eerder genomen besluit. Maar die wijzen hem af. Zijn laatste strohalm breekt af, hij vlucht weg en pleegt zelfmoord.
Afwijzing is het laatste waar iemand in nood op zit te wachten, ook al is deze voor de volle 100 procent schuldig en verantwoordelijk voor de ellende waar hij in terecht is gekomen. Als je iemand op dat moment in de kou laat staan dan is de kans groot dat een afwijzing leidt tot nog veel grotere problemen. Het kan iemand (geestelijk) dood maken.
Jezus geeft ons een heel indrukwekkend voorbeeld hoe Hij omgaat met iemand die schuld heeft. De geschiedenis zal je misschien bekend zijn; een vrouw die betrapt is op overspel wordt door de Schriftgeleerden naar Hem toegebracht (Joh. 8:3-11). Het oordeel is door hen al geveld: stenig haar want dat schrijven de regels eenvoudigweg voor. Ze wordt uiteindelijk niet gestenigd maar evenmin krijgt ze van wie dan ook steun, troost, nabijheid. Iedereen verlaat haar. Niemand neemt het op een of andere manier voor haar op. Ze staat er alleen voor met een horde mensen rondom haar. Ten slotte verdwijnt iedereen om haar heen ook nog letterlijk. Wat een eenzaamheid! Veroordeeld, verlaten, verstoten. Behalve door Jezus. Hij bleef. Volgens mij is deze vrouw niet ‘zomaar’ vreemdgegaan. Niet om de echtbreuk daarmee goed te praten, maar welke onderliggende leegtes en pijnen zou deze vrouw misschien gekend hebben die geleid hebben tot haar keuzes en manier van handelen? Is ze als jonge vrouw tegen haar zin in uitgehuwelijkt aan een man met wie ze het helemaal niet zag zitten? Is ze ooit getrouwd met motieven die ten diepste helemaal niet bij haar pasten? Is ze door de man, met wie ze overspel pleegde, gemanipuleerd? Kreeg zij wel van haar eigen man díe aandacht en liefde die ze nodig had? Of misschien was deze vrouw wel, wat we nu zouden noemen, verslaafd aan spanning, avontuur en seks. Wie neemt de moeite om haar echt te willen leren kennen? Wie is geïnteresseerd in het achterliggende verhaal van haar? Wie wil er luisteren naar wat er in de diepte van haar zich allemaal afspeelt en welke strijd zij kent? Wie is haar in deze heftige momenten nabij, zeker nu haar fout zo publiekelijk is geworden? Niemand; er was alleen maar oordeel. Alleen Jezus bleef bij haar, Hij veroordeelde haar niet. Ze kreeg een nieuwe kans en mocht verder leven. Deze vrouw heeft geen oordeel nodig maar hulp! En dat begint met een luisterend oor. Met oor-delen in plaats van oordelen.
We hoeven de zonde niet goed te praten maar we mogen, net als Jezus, nooit weglopen van de zondaar en volgens mij ook niet de ogen sluiten voor de achterliggende verhalen. Al loopt iedereen weg.
Ik denk weer aan Judas. Wat had hij ons nog te vertellen?