Gods diepste verlangen is om zich met ons te verbinden, om in een heel innige relatie met ons te zijn. In de Bijbel gebruikt God daarvoor indrukwekkende omschrijvingen om dat duidelijk te maken; wij zijn voor Hem een geliefde zoon/dochter, Hij verlangt naar ons, Hij noemt ons Zijn kind, Hij noemt ons bij de naam, onze naam die in Zijn beide handpalmen geschreven/gekerfd staan. Onze namen staan zelfs in de hemel opgetekend. Wij zijn kostbaar in Zijn ogen. Hij koestert ons als een zuigeling. Hij koestert jou en mij. We zijn Zijn bruid; Hij wil als het ware met ons trouwen, Hij belooft ons Zijn trouw, zoals bij een huwelijk partners elkaar trouw beloven. Hij noemt ons Zijn vriend en Zijn verlangen is dat wij Zijn kinderen en erfgenamen zijn. Hij geeft ons Zijn Zoon als redder en verlosser.
Is er grotere liefde mogelijk? Ondenkbaar!
Een vriendschapsrelatie is altijd gebaseerd op een ‘wederkerige vrije keuze’. God wil van Zijn kant graag in verbinding met ons zijn. En Hij wacht vol verlangen op onze reactie. Ik zie in dat proces twee Bijbelteksten als nauw verweven met elkaar.
De eerste tekst is Johannes 3 vers 16: “Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.” Dat is Gods ultieme daad van liefde voor ons mensen. Het is Zijn aanbod aan ons ieder persoonlijk; Hij heeft er alles voor over. Dat kunnen we horen, ontvangen, we kunnen er iets mee doen, we kunnen er niets mee doen… Ik geloof dat er ooit een keer een moment komt waarop we naar Hem toe een reactie moeten geven op Zijn aanbod. Wat betekent Zijn Zoon voor mij persoonlijk? Die vraag wordt door Jezus zelfs letterlijk aan de discipelen gesteld: “Maar u, wie zegt u dat Ik ben?” . Zo wordt die vraag ook een keer aan mij gesteld. Ik kan dan geen beroep doen op mijn afkomst, mijn kerkelijke gemeente, de connecties die ik heb, al het werk dat ik gedaan heb, deze website, alle getuigenverklaringen; ik moet vanuit mijn eigen hart zeggen wie Hij voor mij is.
Als ik er goed over nadenk dan realiseer ik me dat Hij deze vraag elke dag aan mij stelt.