Werp al uw zorgen op Hem, want Hij zorgt voor u.
(1 Petr. 5:7; HSV)
Want niets dat verborgen is blijft geheim; alles wat verborgen is zal bekend worden en aan het licht komen.
(Luk 8:17)
Ik had een gesprek met een vrouw uit onze gemeente. Bekenden van haar waren gescheiden omdat een van beiden een buitenechtelijke relatie had. Het raakte haar enorm. Haar boosheid en verdriet vulden de hele kamer. Nu lijkt dat in eerste instantie heel logisch en invoelbaar. Toch had ik de behoefte om door te vragen, met name vanwege de heftigheid van haar emoties. Omdat deze gevoelens in haar zaten en dús iets over haar zeiden en niet over het gescheiden echtpaar.
Even iets over haar achtergrond. Een paar jaar geleden is haar man betrokken geweest bij een auto-ongeluk. Hij werd afgesneden door iemand die hem inhaalde. Door de schok stuurde hij de auto naar rechts en kwam in een greppel terecht. Degene die hem afsneed is hard doorgereden. In eerste instantie leek het dat hij het er goed vanaf had gebracht, behalve dan een stevige hersenschudding. Maar die hersenschudding bleek toch een hersenkneuzing te zijn met blijvende hersenschade. Als je hem ontmoet oogt hij als een gezonde man waarmee je goed een praatje kan maken. Maar zijn geheugen is slecht, hij kan geen verantwoordelijkheden meer dragen en is emotioneel afwezig. De man die hij nu is, is bij lange na niet meer de man waarmee ze ooit trouwde.
Ze was boos. Waarom die bekenden van haar wel zijn gaan scheiden en zij zelf zo moet vechten in haar relatie. Een huwelijk waarin er zoveel op haar terecht komt, waar ze er ten diepste alleen voor staat en de intimiteit zo sterk mist. En toen kwam het hoge woord er schreeuwend uit, als een vulkaan die openbarstte: “Eigenlijk zou ik ook wel willen scheiden want ik heb geen huwelijk meer. Zij doen iets wat ik niet durf. Maar ik schaam me dat ik dat denk want ik mag dat niet denken.”
Mag je iets niet denken? Wat je denkt, dat denk je. Dat kan je niet ontkennen, hoe ‘fout’ of hoe onmogelijk deze gedachten misschien ook kunnen zijn. Deze gedachten zijn er niet zomaar. Daar zitten altijd lagen onder. Die onderlagen kunnen je iets leren over jezelf. Dat deze gedachten over een scheiding diep in haar aanwezig zijn, zegt iets over haar grote nood, gemis en haar onmacht. En haar verlangen dat ze het zó graag anders wil zien. Daarom moet ze die gedachten als realiteit onder ogen zien. Het mogen uitschreeuwen van die ‘foute’ gedachte gaf haar al zoveel ruimte en erkenning.
Gedachten en gevoelens ontkennen kan niet. In het ontkennen zit op zich al de erkenning dat ze er zijn. Je gaat ze alleen niet aan, om welke reden dan ook. Het onder ogen zien van je ‘foute’ gedachten wil natuurlijk niet zeggen dat je er ook naar moet handelen. Het is volgens mij op zijn minst belangrijk om ze wel te erkennen en uit te spreken, omdat het een realiteit in je is. Als je ze durft uit te spreken, dan neem je een belangrijke hindernis. Want je kan vervolgens gaan kijken naar wat daar achter zit. Als je het niet opent voor God dan kom je ook niet bij de lagen die eronder zitten. Dan blijf je ervan weg en dan zal de strijd voortduren.
Het deed me denken aan Jezus in Zijn diepste strijd. Hij had een ‘onmogelijke’ gedachte in Getsemane: “Vader, als het mogelijk is, laat deze beker dan aan Mij voorbij gaan.” Wat Hij wilde kón niet. En toch legde Hij het aan de voeten van Zijn Vader neer. Omdat Hij ontzettend bang was! Om er gelijk bij te zeggen: “Maar laat het niet gebeuren zoals ik het wil, maar zoals u het wilt” (Mat. 26:39). Ik ben ervan overtuigd dat God met zo’n gebed iets doet. Zoals Hij Jezus’ gebed niet verhoorde maar Hij Jezus wel kracht gaf door de steun van een engel (Luk. 22:43).
“Alles wat verborgen is zal aan het licht komen”, citeert Lukas Jezus. Daarmee zit voor mij ook de uitnodiging om alles aan het Licht te brengen; álles wat er in me leeft aan onmogelijke gedachten. Omdat het me leert waar mijn pijn zit, mijn onvervulde verlangens, mijn diepe strijd.
“Vader, als het mogelijk is, laat mijn huwelijk dan nu stoppen”.
“Vader, als het mogelijk is, laat mijn leidinggevende dan een andere baan vinden”.
“Vader, als het mogelijk is, dan zou ik wel seks willen hebben met die andere man/vrouw”.
“Vader, als het mogelijk is, laat dat familielid die zijn handen niet kon thuishouden acuut verdwijnen”.
“Vader, als het mogelijk is, dan zou ik wel willen stoppen met geloven”.
“Vader, als het mogelijk is, dan zou ik mijn buurman eens flink de les willen lezen”.
“Vader, als het mogelijk is…”
Durf ik dat allemaal uit te spreken? Al die onmogelijke gedachten? Durf ik te kijken in de diepten van mijn ziel waar mijn verborgen verlangens zitten, hoe onmogelijk die ook kunnen zijn? Durf ik te zien dat deze verlangens de toedekking zijn van een ondraaglijke pijn, verdriet, gemis, boosheid en noem maar op? Hij kent al onze verlangens en gedachten (1 Kron. 28:9). En wij mogen het naar Hem uitspreken.
“Maar laat het niet gebeuren zoals ik het wil, maar zoals U het wilt”.
Het pasklare antwoord is er misschien niet . Maar God zal je er hoe dan ook doorheen leiden. Door kracht van een engel, door steun van mensen, door…, wie zal het zeggen.