“Niets, maar dan ook helemaal niets kan ons scheiden van de liefde van God.
Onze zorgen niet, onze twijfels niet, onze wanhoop niet. Nee, zelfs onze dood niet”
Naar Rom. 8:38-39
Met een harde klap tegen een boom kwam zijn leven abrupt tot een einde. Jarenlang heeft hij geworsteld met zijn pijnen en moeiten. Jarenlang hebben de mensen om hem heen ‘hemel en aarde bewogen’ en hebben ze tot God gebeden en Hem gesmeekt dat hij in contact bleef met de mensen om hem heen. Ze omringden hem naar hun vermogen met alle liefde en zorg. Ondanks alle zorgen en problemen die dat ook voor hen met zich mee brachten. Echter, heel langzaam aan werd het steeds moeilijker om er voor hem te kunnen zijn. Soms was het mogelijk om een echt gesprek met hem te hebben. Soms was hij volledig onbereikbaar.
Wilde hij nog verder leven? Nee, hij kon niet meer. Wilde hij dan dood? Nee, dat ook weer niet. Maar een andere mogelijkheid dan deze, in al zijn machteloosheid en moedeloosheid, zag hij niet meer.
Twee maanden later kwam ik langs de plek waar het gebeurd was. Ik heb stil gestaan bij de zwartgeblakerde boom, die om veiligheidsredenen was afgetopt. Ik vond het heftig en het deed me veel. In de wirwar van gedachten kwamen de verhalen waaruit ik hem kende en de enkele ontmoeting die ik met hem had, weer voorbij.
Ik heb gebeden; voor hem, voor zijn vrouw en kinderen. Dat hij nu liefdevol mag worden opgevangen in de armen van Jezus. Dat hij zijn hoofd tegen Zijn schouders mag leggen en worden gewiegd, zoals een moeder haar pijnlijdende kind draagt. Dat hij bij Jezus vrede vindt die hij hier, ondanks alles, niet heeft kunnen vinden.
.
Weet je wat me opviel? Die boom is dan wel grotendeels verbrand en op de grond zijn ‘de littekens’ van het ongeluk nog te zien, maar hoog bovenin de afgetopte stam, daar waar wij niet bij kunnen komen, daar ontluikt nu nieuw leven.
Ik vond dat zo’n mooie symboliek! Ik slikte en voelde een brok in mijn keel.
Ik zie het jonge groen aan de zwarte stam met de verbrande sprieten als een teken van God. Alsof Hij hiermee van boven een boodschap geeft aan Zijn geliefden op de aarde:
Wees niet bang!
De dood heeft echt niet het laatste woord.
Ook dit drama heeft hem niet van Mij kunnen scheiden.
Ik heb Mij over hem ontfermd.
Hoog boven ons aardse lijden en strijden, ver boven al onze sporen van schade en zichtbare en onzichtbare littekens, is en blijft Zijn eeuwige liefde!
Nee, daar kunnen we gewoon niet bij.
.
.
NB-1
Dit artikel is geplaatst met toestemming van direct betrokkene.
NB-2
Zit je zelf met grote problemen en speelt het in je gedachten om je leven te willen beëindigen? Ga praten! Met vrienden, met familie, met je huisarts. Je mag ook contact met mij opnemen.