(Waar) is God in Camp Moria?

de Here God, de Almachtige, Die was, Die is, en Die komt
(Opb. 4:8 )

Ik ben die er zijn zal
(Ex. 3:13)

In 2018 en 2019 ben ik, samen met mijn vrouw, werkzaam geweest in het vluchtelingenkamp Camp Moria op Lesbos. Het kan je haast niet ontgaan zijn dat de situatie daar ‘ten hemel schreiend’ is. Meer dan eens heb ik mezelf de vraag gesteld waar God is in Camp Moria. Áls Hij er al is.

De eerste keer dat mijn vrouw Agnes en ik in Moria waren, zomer 2018, werden we vooral getroffen door de pijn en het verdriet dat we konden lezen in de ogen van de mensen hier. Gevlucht uit hun vaderland en niet welkom in Europa. Waar was God in deze stinkende poel van ellende? Er was een moment dat ik er wanhopig van werd. Toen zag ik opeens door de ogen van die mensen heen de pijn en het verdriet van God! Hij lijdt net zo intens mee. Hun pijn en verdriet is ook Zijn pijn en verdriet. Hun lijden is Zijn lijden.

Tijdens de tweede keer dat ik er ben geweest, in het voorjaar 2019, heb ik God in veel méér dingen ontmoet. Het leven in Camp Moria is er een van uitersten. Hij is er in de pijn en het verdriet. Hij is er ook als de jongens op vrolijke Afghaanse muziek dansen van blijdschap als iemand het kamp mag verlaten. Hij is er in het eten en het voetballen, Hij is er bij alle ondeugd die de jeugd daar uithaalt, Hij is er als de ene jongen met veel liefde en toewijding de bloedende wonden van zelfbeschadiging van een andere jongen verzorgt met een nat WC-papiertje… Hij is er in alle uitersten en in alles wat daartussen zit.

In Ezechiël 16:5-6 staat het volgende:
“Niemand deed een van die dingen voor je, niemand keek naar je om, niemand had medelijden met je. Op de dag dat je geboren werd, werd je ergens op een akker achtergelaten, zo weinig waarde werd er aan je leven gehecht. Toen kwam ik voorbij en zag hoe je in je ​bloed​ lag te spartelen. Ik zei tegen je, terwijl je onder het ​bloed​ zat: “Leef! Blijf in leven, bedekt met ​bloed​ als je bent.”
Het is een tekst die je zo kan toepassen op de situatie van de mensen in Camp Moria. Vertrapt en vernederd in eigen land, genegeerd door de politieke leiders van Europa, geïsoleerd verblijvend op een modderige akker op een Grieks eiland.

“Leef!” Dat is geen passieve wens van God. Hij zal er alles voor doen dat dit werkelijkheid wordt.
Zoals we in de lente in de natuur de oerkracht van nieuw leven kunnen zien en ervaren en de natuur de dodelijke kou van de winter heeft overleeft. Zo zit er een oerkracht, een kracht door God gegeven, van nieuw leven in deze mensen, omdat ze niets liever willen dan leven. En daarvoor zet Hij jou en mij in om dat voor hen te laten gebeuren. God is ook in Moria, ik heb Hem er gezien, ontmoet en ervaren. Lang niet iedereen hoeft naar Moria, Pakistan of Afrika om naar meer rechtvaardigheid in de wereld te streven. Zoek dat wat bij je talenten past, laat je leiden door Zijn Geest en help mensen om je heen menswaardig te leven. Om recht te doen aan dat wat zo kostbaar is in Gods ogen. In je eigen straat, stad of land. En wat je ook doet: Hij heeft je beloofd dat Hij met je is, al jouw dagen.